Η-πιο-σαφής-θέση-για-τα-Ναρκωτικά (που έχω βρει)

Δεν υπάρχει φάρμακο που να κάνει γενικά καλό. Οι θεραπευτικές δόσεις είναι πολύ συγκεκριμένες για κάθε άτομο και ασθένεια. Έτσι κάθε χρήση επηρεάζει από αμελητέα εως θανάσιμα.

Τα "ναρκωτικά" είναι ουσίες που αλλοιώνουν, προσωρινά ή/και μόνιμα , διάφορες πτυχές της συνείδησης. Έτσι αυτός που τα χρησιμοποιεί δεν έχει ακέραιες τις ικανότητές του κατά τη διάρκεια του εφέ. Αυτό είναι στη βάση το πρόβλημα. Από κει και πέρα όλα σχεδόν μπορούν να χρησσιμοποιηθούν θεραπευτικά, για να γιατρέψεις μια ισορροπία που διαταράχθηκε αλλά αυτό δεν έχει λογική σχέση με το γεγονός της χρήσης τους σε συνθήκες μη ελεγχόμενες, από υγιές άτομο, χωρίς γνώση για τα φαρμακολογικά εφέ.

Επομένως, για να πάρω και θέση, είμαι κατά όλων των ναρκωτικών. Θέλω να έχω τα μυαλά μου στη θέση τους όσο γίνεται περισσότερο, για να κρίνω, να καταλαβαίνω την πραγματικότητα που με περιβάλλει και να δρω σε αυτή και όχι να ζω σε φυγή από αυτή (φυγή ανούσια) και να γίνομαι θύμα . Είμαι από τη μια κατά της απελευθέρωσής τους(!!!) γιατί δικαιολογεί τη χρήση τους αλλά και κατά της απαγόρευσής τους(!!!!)γιατί πρόκειται για μια οικονομία αγοράς που δεν εξαλείφεται με νομοθετικές ρυθμίσεις.

Φαινομενικά οι θέσεις αυτές είναι αντιφατικές. Όμως το δίλημμα είναι πλαστό γιατί προυποθέτει την αποδοχή της κοινωνίας που ζούμε. Η κοινωνία μας της αγοράς γέννησε την ανάγκη και την αγορά των ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά, είναι η αναπόφευκτη χρήση τους μέσα στη σύγχρονη κοινωνία της αγοράς που είναι προβληματική.